Bleyju blæti...Where is your daddy?

Æ hvað ég var að sjá mikinn ófögnuð rétt í þessu. Fullvaxnir karlmenn sem vilja leika smábörn. Vera með snuð og bleyjur og fá út úr því einhverskonar lostakikk. Þetta þótti mér ekki þægilegt að hafa fyrir augunum svo ég lokaði síðunni umsvifalaust. 

En ég spyr...

Hvar eru réttindasamtök karla? Hvar eru karlar sem eiga að vernda aðra karla fyrir kynferðislegri úrkynjun sem birtist í hegðun og leik fullorðinna einstaklinga? Hver getur verndað mig fyrir því að þurfa að horfa upp á svona ófögnuð þegar ég í sakleysi mínu flakka á milli síða undir leitarorðinu nappy?

Ég rakst á hlekki á síður sem hétu m.a. Phone a mommy og fleira í þeim dúr en ekki sá ég eina einustu Phone a daddy eða Who's your daddy hlekki...  (kannski hefur einhverri útlenskri KAG kannski tekist að lát loka á þetta). Meira var um naughty boy wet's his pants og þannig.

Ég verð að viðurkenna það að mér lýst ekkert á þessa brenglun. Unglegir, fullorðnir karlar með snuð og bleyjur. Svei!  Eflaust seldir í slíka ánauð... svei! ÞETTA VERÐUR AÐ STÖÐVA! Pervertar!

Passa sig strákar....

Meyjar orðum
skyli manngi trúa
né því er kveður kona,
því að á hverfanda hveli
voru þeim hjörtu sköpuð,
brigð í brjóst um lagin.

Bert ég nú mæli

Bert eg nú mæli,
því að eg bæði veit,
brigður er karla hugur konum:
Þá vér fegurst mælum,
er vér flást hyggjum:
það tælir horska hugi.

 

Einmitt... ömurlegt. 

Svona eru bestu fréttirnar

Horrengla hræðist svín. Þetta er náttúrlega bara dásamlegt! Til hvers þarf maður að vita hvað forseti Norður-Kóreu heitir þegar daglega berast jafn innantómar og dásamlegar fréttir og þessi? Fréttir sem koma manni í gott skap en gera mann ekki þunglyndan og niðurdreginn og handvissan um að heimurinn sé á heljarþröm...

Já, þetta leiddi meira að segja hugann frá sígarettufíkninni eitt augnablik en núna er ég á fjórða degi reykleysis og geng annað slagið í gegnum ógeðslega sígarettufíknarkrampa. Ekki stuð. Onei.

Grísir skelfdu Viktoríu Beckham

Ég trúi á Travolta

Já, svo sannarlega. Anna hefði haft betra af því að trúa á geimverur og hugsanaflutning en barbítúra og brjóstastækkanir. Er það ekki líka bara trúin sem skiptir máli? Ef ég "trúi" einhverju nógu innilega mikið þá virkar það. Þessu trúi ég. Samt veit ég ekki alltaf hvenær ég trúi og hvenær ekki. Sumu trúi ég svo mikið að ég veit ekki einu sinni að ég trúi því. Það er besta trúin. Ég veit þó að ég trúi ekki á boðskap vísindakirkjunnar. Það er bara tómt rugl. Ég trúi á stuð....og ég trúi töluvert á speki Jungs, Cambells, Peck, Hávamála, Njálu og Jesú. Það er að segja ef hægt er að trúa á speki og boðskap.

Hvað John Travolta varðar þá trúði ég á hann, alveg frá því ég sá hann fyrst. Mér fannst hann lengi vel kynþokkafyllsti maður jarðar. Líka þegar hann lék í Look who's talking eitt, tvö og þrjú. Ég stóð með honum í gegnum þetta allt saman. Svo lék hann í Pulp Fiction og allir urðu allt í einu sammála um hvað hann væri mikið æði. Þá varð ég bitur og hugsaði "ég sagði ykkur þetta en þið vilduð ekki hlusta".  Það er alltaf jafn asnalegt þegar manni líður þannig. Mér finnst Travolta enn mjög hot. Hann er reyndar að eldast svolítið, en málið er bara það að hann er með svo fallega rödd og falleg rödd getur gersamlega gert gæfumuninn. Hann hefur líka alveg sérlega fallegt bros... og svo kann hann að dansa.

Travolta segir að Vísindakirkjan hefði getað komið Önnu Nicole til bjargar

Du har meget god smag

Einu sinni átti ég heima í Kaupmannahöfn. Þetta var á þeim árum sem fólki fannst smart að ganga í  böffalóskóm og fara á reiv en ég gerði hvorugt þó ég hafi ekki lifað mjög hefðbundnu lífi. Ég stundaði óhefðbundið nám í listtengdum fögum og fjölmiðlun og var eflaust einhverskonar útgáfa af bóhem, þó að bóhem sé náttúrlega þessi listræna og villta sem lifir á framfærslu foreldra sinna. Ég lifði ekki á ríkum foreldrum (því miður) heldur hinu og þessu... aðallega hinu og það var af skornum skammti. Eitt af því sem var ekki ofarlega á forgangslistanum hjá mér var að borða. Ég nennti lítið að hafa fyrir því að borða og það var ekki af því ég var með neina átröskun heldur bara vegna þess að ég nennti þessu ekki... og svo kostaði það peninga. Það sem ég át einna helst var stórgott fyrirbæri frá austurlöndum nær sem kallast Falafel. Þetta eru bollur úr kjúklingabaunum, bornar fram í pítubrauði með einhverri sósu og grænmeti ásamt vel sýrðri gúrku. Ljómandi gott. Svo át ég stundum franskar með þessu. Falafel búllur eru um alla borgina og eitt falafel kostaði kannski 20 kall danskar sem er álíka mikið og pylsa, nema bara 100% hollara.

Ég held að ég hafi sjaldan verið í jafn fitt og slank og á þeim árum sem ég át falafel og franskar í öll mál enda átti ég jú heima í Köben. Þar hjóla allir út um allt og það gerði ég líka. Í köben eru flestir mjóir og með stinna rassa út af hjólreiðum og svo til að bæta á dýrðina eru þeir orðnir ein smartasta þjóð evrópu. Það voru þeir reyndar ekki þegar ég bjó þarna... jú, mjóir, en ekki smart. Það samræmdist ekki jenteloven að vilja vera smart... en núna er eins og þessar elskur vilji standa undir nafni sem smekkfólk.... að fara til Köben í dag getur verið eins og að fara á eina allsherjar smekk-hátíð. Það er allt vaðandi í góðum smekk, hvert sem maður lítur. Hvort sem farið er á bari, veitingahús, í verslanir eða mannlífsskoðunarferðir. Í Köben er ótrúlega mart smart...

Eitt af því fallegasta sem hægt er að segja við danska konu af gerðinni "Bourgeois" er að benda á að hún hafi „god smag“. Þannig konur voru samt ekki komar yfir í mínar kreðsur á þessum árum. Þær voru í Gentofte að bera fram heimabakað spelthrökkbrauð með kotasælu og pestóhræru í skál frá Marimekko. Ég og mínir vorum hvorki að hugsa um smekk, kotasælu né pestó. Við vorum á Stengade 30, filmverskstæðinu eða að hjóla og syngja einhversstaðar á milli Nörre og Vesterbro. Það var gaman þá og það er reyndar líka ferlega gaman núna.

Um helgina fer ég í leikhús að sjá leikrit eftir hinn fallega að innan Hugleik Dagsson og um næstu helgi keyri ég splúnku, splúnku, splúnkunýjan Porsche cayenne. Allt saman alveg dásamlega "Bourgeois" og gleðilegt.

 

Kók og strumpanammi

Glefsa úr samtali hérna frammi á gangi í vinnunni:

"Ertu búin að borða eitthvað?"

"Nei, ég er bara búin að drekka kók og borða strumpanammi. Það er alveg að líða yfir mig".

  

Í rumpinn?

Hommalegasta lag í heimi:

Skenktu rumpinn

Shake that ass bitch and let me see whatcha got (2 live crew)

"Skenktu rumpinn tík og sýndu mér hvað  í þér býr." 

200 gestir

Á fyrsta virka degi mínum hér á moggabloggi hef ég fengið um 200 gesti. Þetta er vitanlega voða gaman, en um leið fagna ég því að bloggheimur er ekki það sama og kjötheimur.

Væri ég í kjötheimum og fengi 200 gesti í heimsókn á einum degi sem allir myndu hlusta á mig segja hvað mér finnst um Önnu Nicole, klámfeminista og reykingar... og ég þyrfti að segja þetta allt að meðaltali 200 sinnum....af því það er oftast bara einn í einu að lesa blogg...þá væri ég líklegast kominn í spennitreyju nú í dagslok og farin að naga þröskulda.

Sem betur fer er sæberspeis laust við kjöt og persónuleika. Gestir í sæberspeis eru miklu þægilegri og viðráðanlegri en 200 gestir á einum degi sem myndu koma hingað á Seltjarnarnesið til að heyra mig flytja skoðanamónólóg.

Já... þetta er bara skrambi gott svona :) Gaman að ybba gogg á moggabloggi.  Gaman að eiga moggabloggvini... gaman að fá svona marga gesti og gaman að þeir séu skrúfaðir saman af 10101000100101 en ekki holdi og blóði. 

Friður 

  *
Cyberspace, a metaphoric abstraction used in philosophy and computing, is a (virtual) reality which represents the Noosphere/Popperian Cosmology (3 worlds) both "inside" computers and "on" computer networks. Definition = The electronic medium of computer networks, in which online communication takes place.